Amerikanci navode prednosti ruskog Tu-160 u odnosu na B-1 Lancer

Komentar američkog stručnjaka objavio je The National Interest.

Ova dva aviona zaista su se pojavila gotovo istovremeno (Tu-160 je uveden u eksploataciju tri godine kasnije) i na prvi su pogled vrlo slični, i po izgledu i po zadacima koje izvršavaju. Ali to je upravo primjer situacije u kojoj je ideja visila u zraku. SSSR i SAD koristili su tadašnje popularne konstruktorske trendove i sasvim je logično da su došli do sličnih rezultata. Ako se pažljivije pogleda, vide se i razlike, ponekad prilično velike.

Program B-1 bio je odgovor Amerikanaca na ulazak sovjetskih trupa u Afganistan. Tadašnji predsjednik SAD-a Ronald Reagan je naručio Lancer kao privremenu prijelaznu varijantu između B-52, koji je ranjiviji u dodiru sa sovjetskim sredstvima PZO, i perspektivnog bombardera ATB (B-2 Spirit). Zbog toga je od planiranih 244 aviona napravljeno samo 100 i njihove su mogućnosti bile ograničene.

Tu-160 se pravio u drugačijim uvjetima. On je izbjegao "vivisekciju" i uveden je u eksploataciju upravo u onom obliku u kojem je i bio zamišljen, tj. kao multifunkcionalni bombarder koji može napadati u širokom dijapazonu visina i brzina. I to je najvažnije. Postoje i druge, suptilnije nijanse. Na primjer, B-1 ima malu prednju horizontalnu repnu površinu za stabilizaciju leta na malim visinama. Tu-160 nema takvu opciju, jer let na malim visinama nije osnovni režim njegovog rada. Postoje razlike i u konstrukciji kotača.

I naposljetku, B-1 broji poslednje dane u arsenalu Ratnog zrakoplovstva SAD-a, dok Tu-160 doživljava preporod. U Kazanju se testiraju modernizirani bombarderi s novim motorima, novom avionikom i znatno većim mogućnostima.