Virus Ebola

- GP je protein za transmembransku fuziju. Stvara trimere na površini viriona i omogućuje prihvat za stanicu domaćina te prodor u nju [1]*

- Membrana virusa može sadržati i ljudske proteine, npr. komponente kompleksa histokompatibilnosti ili druge površinske receptore [2], koji u nekim slučajevima povećavaju zaraznost omotanog virusa. [3, 4]

- VP40 i VP24 su Ebolini veći i manji matrični proteini. Tvore sloj ispod membrane i ključni su za pupanje virusa. [5, 6]

- Ebolin RNA je zapakiran s NP-proteinom. Zajedno tvore nukleolaspid - sprialnu strukturu u samom središtu viriona. [7]

- L označava veliki (Large) Ebolin protein - polimerazu. Zadužena je za sintezu pozitiva virusne RNA. [9, 10]

- VP35 i VP30 su manji Ebolini proteini. Djeluju kao antagonisti interferona i faktori za aktiviranje transkripcije. [9, 10]

- Pupajuća virusna čestica se omotava lipidnom membranom preuzetom s ljudske stanice. [11]

* za dodatne informacije i reference posjetite www.visualsciencecompany.com/ebola

Ovaj model sadrži vjerne modele 11 vrsta Ebolinih i ljudskih proteina, 18900 nukleotida genomske RNA i preko 2.5 milijuna lipidnih molekula.

Virus Ebola ima virusnu česticu (virion) štapićastog oblika omotanu membranom preuzetom od stanice-domaćina. Sadrži površinske proteine koje mu omogućuju inficiranje novih stanica, te spiralni genetski materijal. Genetski materijal je zapakrian unutar virusne ćestice zajedno s proteinima koji ga repliciraju. U ovom modelu virusovi proteini su crveni, a molekule preuzete od domaćina sive.

U ranom kolovozu Rusija je poslala dva vodeća virologa u Gvineju da pomažu u borbi protiv epidemije Ebole. Glavni ruski specijalist za zarazne bolesti, Viktor Maleev, i asistent na ruskom Virološkom istraživačkom institutu Mihail Ščelkanov, već su u Conakryju, glavnom gradu Gvineje te rade u bliskoj suradnji s lokalnim ekspertima.

Žarište epidemije nalazi se u prašumama Zapadne Afrike. Pogođene su tri države: Gvineja, Liberija i Sierra Leone. Na dan 4. kolovoza broj slučajeva je iznosio 889. Smrtnost je 50%, mnogo niža nego ranije, kad je dosezala 90%.

Osim gore navedenih država, zabilježeni su slučajevi u Nigeriji i Hong Kongu. S obzirom na broj slučajeva (oko 1800 prema zadnjem prebrojavanju), epidemija se smatra najvećom nakon izvornog otkrivanja virusa 1976.

Cjepivo protiv Ebole ne postoji, što je navelo neke istraživače na zaključak da bi se virus mogao koristiti kao biološko oružje. U Rusiji su zabilježena samo dvije smrti povezane s virusom -- 1996. i 2004. Obje su bile rezultat nemara u laboratoriju.